Cok zaman olmus bloguma girmeyeli. Facebook ve instagram la devam ettim yoluma. Ya kullanmayi bilemedim ya da usendim yazmaya bilemiyorum. Her pastamin hikayesi olsun isterdim. Ama is pasta da degilmis, duygulari yasanmisliklari aktarabilmeyi paylasabilmeyi becerebilmekteymis. Hep bir bahanem oldu cogunlukla cocuklarim uzerinden yazmayi sevmeme ragmen begenilmeme endisesi tasidim. Yaptiklarim paylastiklarim begenilmeyecekse ovguler almayacaksa niye paylasiyorum niye ugrasiyorum ki dedim.
Insanin bir destekcisi olmali sirtindan ittirmeli haydi demeli. Gerekirse kafasini didiklemeli ayaga kalk ve yap buna zorundasin demeli. Bu konuda cok sansliyim hep zorlayan hep azarlayanim cok olmustur. Yetenegin var biliyorum sen bunu yapabilecek kapasitedesin tembelligi birak hayata don kaldir su kicini artik diyenim cok olmustur. Kendimi fazla mukemmelliyetcilikle zorlamam hicbir is yapmamaya dolasiyla tembellige ve eli korlestirmeye itti. Biliyorum ki mukemmellik cok calismayla cok hata yapmakla ve elestiriyi kabullenip daha iyisini yapmaya azmetmekle gerceklesecek.
Umarim bu sefer ipin ucunu birakmam. Mukemmel olmasina gerek yok deniyor olmak bile guzel bos durani kimse sevmez. Hareket zamani :)
Sevgiyle kalin
Nurcan
Vintage Butik Pasta ve Kurabiye
Hayallerinize tatlı bir dokunuş...
15 Temmuz 2016 Cuma
4 Mart 2013 Pazartesi
22 Şubat 2013 Cuma
22 Ocak 2013 Salı
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)